ഒരേ ഭ്രാന്ത്...

സുഹൃത്തേ,

ബന്ധങ്ങളുടെ ആഴച്ചുഴിയറിഞ്ഞവനല്ല ഞാന്‍...

താഴേക്കിറങ്ങാനുതകുമ്പോള്‍...

ഇരുട്ട്‌...വേദന...

ഒരു നിമിഷം...ഞാന്‍ തിരികെക്കരേറി...

ഭയം...പരാജിതന്‍റെ ആത്മഭയം...

വരികളെഴുതി, ചുരുട്ടിയെറിഞ്ഞ

വെളുത്ത കടലാസ്സുകളാലതി-

ന്നാഴം കുറയ്ക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു...

നിര്‍വികാരതയുടെ നീരസത്താ-

ലൊളിച്ചോടുവാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു...

നീറുന്ന,യോര്‍മ്മകളെന്നിലെ

മതിഭ്രമത്തിന്‍റെ ശേഷിപ്പുകള്‍...

ഞാനുറക്കെ,യുറക്കെ ചിരിച്ചു...

ആഴങ്ങളില്‍ നിന്നുമൊരു മാറ്റൊലി കേള്‍ക്കുന്നു...

അറിഞ്ഞവന്‍റെ ഭ്രാന്ത്...

അറിയാത്തവന്‍റെ ഭ്രാന്തിനോട് പ്രതികരിക്കുന്നു...

അതേ ഭാഷയില്‍...

അതേ ശബ്ധത്തില്‍...