ജ്ഞാനസ്നാനം.

പലയിടങ്ങളിലായി ചിതറിവീണ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍,

പൊടിയില്‍ മണ്ണിലാണ്ടു മരവിച്ചു കിടക്കുന്നു.

ജീവിതമി,തെരിഞ്ഞു തീരുന്നു,

ചുണ്ടിലെരിയുന്ന ചുരുട്ടു പോലെ.

മലര്‍ക്കെ കിടക്കുന്ന ജനലഴികള്‍,

വെളിച്ചം കൊതിക്കുന്ന വേഴാമ്പലുകളായി;

വാതിലിലെ കനത്ത വിജാഗിരി,

അത് ശബ്ധിക്കാതായിട്ടു ദിവസങ്ങളേറെയായി.

എങ്ങോ വെച്ച് മറന്നിരിക്കുന്നു,

ഓര്‍മകളുടെ അറകളിലേക്കുളള താക്കോല്‍.

ഒരേറ്റുപറച്ചിലിന്‍റെ ഈണത്തില്‍,

താരാട്ടു കേട്ടുറങ്ങുവാന്‍ കൊതിക്കുന്ന ലോകം

_ചവറ്റുകുട്ടയില്‍ എച്ചിലു ചികയുന്ന നായയെപ്പോലെ,

മണത്തു മണത്തു ചുറ്റിനും തിരഞ്ഞു നടക്കുന്നു.

തിളച്ച ഉപ്പുവെള്ളം മുറിവുകളില്‍ കോരിയൊഴിച്ച്

ആശ്വസ്സിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ലോകം.

നീറിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടും ഊറിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ടും,

ആ വേദനയില്‍...

ജ്ഞാനസ്നാനത്തില്‍...

ഞാന്‍ മോക്ഷം നേടി...